Zayıflama Kursu Kitabım 4.Ders
GERÇEK SEN'İ ÇAĞIRMAK
Bu bölümde çok heyecan verici idi.İMGELEME konusu hep bana sıcak gelmiştir.Bu konuda da bir hayli kitap okumuşumdur.Özellikle TEK ŞİŞMAN BEYNİNİZ kitabının yazarı Yasemin SOYSAL ın eğitimlerinde imgelemenin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anlamıştım.
Ben çocukken ve hatta genç kızken yatağıma yattığımda hayal kurmayı o kadar çok severdim ki , hep kendimi biryerlerde bir şekilde tüm detayları ile hayal eder o süre içinde sanki gerçekmiş gibi duygularım oluşurdu.Ne zamanki büyüdüm lise sona yaklaşırken bu keyifle kurduğum masalsı hayaller yerini korkulardan oluşan drama gerilim esaslı kabuslara dönüştü.Uzun yıllar ve hatta zaman zaman şimdi bile bunu yapıyorum.Ama artık kendimi farkettiğim an kesiyorum.
Uzun yıllar farketmeden bunu yaptım durdum ve hep babamın öldüğünü acının evimize girdiğini , evin içinin çook kalabalık olduğunu imgeleyip durdum ve GERÇEKLEŞTİ.Bunu yaşadığım süreçte bunu benim yarattığımı anlamadım.İster zihin sesi diyin , ister korkular diyin , ister Kuantum diyin ne derseniz deyin takılan adın önemi yok bildiğim tekşey duygularımıda işin içine katıp hissederek yarattığım şey bu yaşamda gerçekleşiyor.Bununla yüzleştiğimden beri yine çabalıyorum.Çünkü o kadar alışmıuştım ki kötü hayaller kurmaya , aynı korku filmi seyretmekten korkup ama sürekli seyreden insanlar gibi bende kendimi alamıyordum.O kadar sarmalanmıştım ki .Baktım ki hayallerimi iyi yönde akıtamıyorum hayal kurmamayı seçtim.Ama gerçek ben ,çocuk ben , türlü türlü renkli hayaller kurmaktan mutlu oluyordu.
Evet şimdi sürekli kuracak bir hayalim var .
- Güzel bir vücut mu istiyorsunuz ? Peşinden gidin ,Onu hayal edin
Diyor kitabım 4. ders olarak.Şimdi aklıma geldikçe bu oyunu oynuyorum , güzel kıyafetler giymiş , gayet feminen , canlı ve neşeli gerçek beni hayal edip duruyorum.Çok matrak ben bu oyunu oynamaya başladığımdan beri sanki tenim güzelleşti.Gerçekten veya değil ben öyle hissediyorum ve mutlu oluyorum , tercihimi bu yönde kullanıyorum :) :)
Ayrıca bugün işi abartıp kendimle çoook eğlendim.Otobüsle eve gelirken kendimi çok şık , aydınlık , mis gibi parfüm kokan kendinden emin oturan bir kadın olarak hayal ettim daha doğrusu hayal etmeye çabaladım , o içimdeki beni sürekli kınayan kadın bunu bile gerçek sanıp iç ses olarak beni eleştirmeye başladı bak şu etrafına hiç senin gibi afili başka kadın var mı ?? Bu kılık kıyafet ile otobüse mi binilir diye ......Wooow bence önemli bir çelişki bu , bayağı kafamı yormam lazım.Her neyse indikten sonra nasıl olsa yanımda kimse yok hayal ettiğim ben gibi yürümeye çabaladım , baştan vücut direndi ama sonunda pes etti ve kendini bıraktı ve baktım ki kırıtır gibi gayet kadın gibi yürüyorum.Aldı beni bir gülmek :) :) :)
Ve hemen aklıma bir sahne geldi, 1-2 yıl önceydi , kış günüydü üzerimde uzun kalın paltom vardı ve genel müdürümüzü şantiyeye götürüyordum , müdürüm arkamdan seslenip beni yanına çağırıp " bu ne haldir kızım efe efe erkek gibi yürüyorsun paltonu savura savura !!!!!! dedi "
2 yıl sonra bugün adamcağızın ne demek istediğini anladım.Mesleğim veya üzerimde hissettiğim sorumlulukların ağırlığına karşı büyümek zorundayım çünkü güçlü olmalıyım ve de bu ortamda asla kadında olunmaz ne kadar AYIPPPPP.!!!!!!!!
Görüyormusunuz kendim kendime yarattığım şimdiki BEN ile GERÇEK BEN aynı değil...........
Bu bölümde çok heyecan verici idi.İMGELEME konusu hep bana sıcak gelmiştir.Bu konuda da bir hayli kitap okumuşumdur.Özellikle TEK ŞİŞMAN BEYNİNİZ kitabının yazarı Yasemin SOYSAL ın eğitimlerinde imgelemenin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anlamıştım.
Ben çocukken ve hatta genç kızken yatağıma yattığımda hayal kurmayı o kadar çok severdim ki , hep kendimi biryerlerde bir şekilde tüm detayları ile hayal eder o süre içinde sanki gerçekmiş gibi duygularım oluşurdu.Ne zamanki büyüdüm lise sona yaklaşırken bu keyifle kurduğum masalsı hayaller yerini korkulardan oluşan drama gerilim esaslı kabuslara dönüştü.Uzun yıllar ve hatta zaman zaman şimdi bile bunu yapıyorum.Ama artık kendimi farkettiğim an kesiyorum.
Uzun yıllar farketmeden bunu yaptım durdum ve hep babamın öldüğünü acının evimize girdiğini , evin içinin çook kalabalık olduğunu imgeleyip durdum ve GERÇEKLEŞTİ.Bunu yaşadığım süreçte bunu benim yarattığımı anlamadım.İster zihin sesi diyin , ister korkular diyin , ister Kuantum diyin ne derseniz deyin takılan adın önemi yok bildiğim tekşey duygularımıda işin içine katıp hissederek yarattığım şey bu yaşamda gerçekleşiyor.Bununla yüzleştiğimden beri yine çabalıyorum.Çünkü o kadar alışmıuştım ki kötü hayaller kurmaya , aynı korku filmi seyretmekten korkup ama sürekli seyreden insanlar gibi bende kendimi alamıyordum.O kadar sarmalanmıştım ki .Baktım ki hayallerimi iyi yönde akıtamıyorum hayal kurmamayı seçtim.Ama gerçek ben ,çocuk ben , türlü türlü renkli hayaller kurmaktan mutlu oluyordu.
Evet şimdi sürekli kuracak bir hayalim var .
- Güzel bir vücut mu istiyorsunuz ? Peşinden gidin ,Onu hayal edin
Diyor kitabım 4. ders olarak.Şimdi aklıma geldikçe bu oyunu oynuyorum , güzel kıyafetler giymiş , gayet feminen , canlı ve neşeli gerçek beni hayal edip duruyorum.Çok matrak ben bu oyunu oynamaya başladığımdan beri sanki tenim güzelleşti.Gerçekten veya değil ben öyle hissediyorum ve mutlu oluyorum , tercihimi bu yönde kullanıyorum :) :)
Ayrıca bugün işi abartıp kendimle çoook eğlendim.Otobüsle eve gelirken kendimi çok şık , aydınlık , mis gibi parfüm kokan kendinden emin oturan bir kadın olarak hayal ettim daha doğrusu hayal etmeye çabaladım , o içimdeki beni sürekli kınayan kadın bunu bile gerçek sanıp iç ses olarak beni eleştirmeye başladı bak şu etrafına hiç senin gibi afili başka kadın var mı ?? Bu kılık kıyafet ile otobüse mi binilir diye ......Wooow bence önemli bir çelişki bu , bayağı kafamı yormam lazım.Her neyse indikten sonra nasıl olsa yanımda kimse yok hayal ettiğim ben gibi yürümeye çabaladım , baştan vücut direndi ama sonunda pes etti ve kendini bıraktı ve baktım ki kırıtır gibi gayet kadın gibi yürüyorum.Aldı beni bir gülmek :) :) :)
Ve hemen aklıma bir sahne geldi, 1-2 yıl önceydi , kış günüydü üzerimde uzun kalın paltom vardı ve genel müdürümüzü şantiyeye götürüyordum , müdürüm arkamdan seslenip beni yanına çağırıp " bu ne haldir kızım efe efe erkek gibi yürüyorsun paltonu savura savura !!!!!! dedi "
2 yıl sonra bugün adamcağızın ne demek istediğini anladım.Mesleğim veya üzerimde hissettiğim sorumlulukların ağırlığına karşı büyümek zorundayım çünkü güçlü olmalıyım ve de bu ortamda asla kadında olunmaz ne kadar AYIPPPPP.!!!!!!!!
Görüyormusunuz kendim kendime yarattığım şimdiki BEN ile GERÇEK BEN aynı değil...........
