neredeydim ben bunca zaman ?????

Çook uzun zaman olmuş hiç birşey eklemeyeli , elbette boş durmadım birşeyler kendimce ürettim.Hayatımın en güzel kasım ayını yaşıyordum , yeni bebekler geldi , sayın kocamın doğumgünü vardı , düğünler sıra sıra , kına geceleri , tam hız giden kırkyama çalışmalarım derken birden bire herşey tepetaklak oldu.Çevremi hastalıklar ölümler sardı.Resmen kasım sonundan sonra tüm aralık böyle üzüntü ve sıkıntı dolu yaşandı.Dilerim son oldu …..
En önce kuzenim hastalandı , çook büyük bir acı idi , çaresizlik , içimin yanması bambaşka.Herkesle sürekli bir empati halinde olup birde onlar için ayrıca üzülmekte beni yordu.Eşinin çaresiz ve ümit dolu çırpınışları , kızının mahsun çırpınışları , kardeşinin acı içinde olması , annemin yeğen acısı ile kavrulması .Hepsinin rolüne girdim çıktım ve bir kuzen olarakta üzülmek cabası idi.Tam bir hafta , benim için hayat durdu , duygular sadece iç yanması idi, aklım çalışmaz hale geldi.Gerçekten yüreğim yandı , ya benimde eşime birşey olursa , ya yeğenlerime birşey olursa , ya abilerime birşey olursa diye paranoya ya başlamıştım.
En çok kabullenemediğim ise ÖLÜMÜN bu kadar yakınıma kadar sokulması idi , kuzenler ölmezki onlar abi abla çok yakındalar , bunu aşamadım bir türlü , hani yaşlı veya büyük dediğin insanların kaybı yine çok üzüyor ama yine de bir derece ,  bu kadar bu sona yaklaşmış olmak , ya da yaşlanmış olmak , ne bileyim ben zor geldi.Kabullenebildim mi ? Sanmıyorum hala red ediyorum bu gerçeği.
Bu süreç içinde tam üç cenaze , üçte ağır hasta ziyaretleri beni epey dibe çekti.İŞİN GERÇEĞİ budur.